பாவம் பிரவேசிக்கும் முன்னர், "ஆதாமும் ஏவாளும் நிர்வாணிகளாயிருந்தும், வெட்கப் படாதிருந்தார்கள்." அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் எதையும் மறைக்காதவர்களாய், திறந்த மனதுடனும், நேர்மையுடனும் பழகி வந்தனர். அவர்கள் பாவம் பண்ணினவுடனே, காரியங்கள் எல்லாம் தலைகீழானது. அவர்கள் உடனடியாக அத்தி இலையைக் கொண்டு தங்களை மறைத்துக் கொண்டனர். ஏன் அவர்கள் அப்படிச் செய்தார்கள்? டாம் & ஜெரி கார்ட்டூனில் வருவது போல நைஸாக எட்டிப் பார்க்கும் எந்த ஒரு டாம் பூனையும் அந்தத் தோட்டத்தில் இருக்கவில்லை. நிச்சயமாகவே அவர்கள் மற்ற விலங்குகளிடமிருந்தும் தங்களை மறைத்துக் கொள்ளவில்லை. பின்னே ஏன் அவர்கள் தங்களை அத்தி இலைகளால் மறைத்துக் கொள்ள வேண்டியத் தேவை ஏற்பட்டது? அவர்கள் ஒருவரிடமிருந்து ஒருவர் தங்களை ஒளித்துக் கொண்டனர்.

ஒருவரிடமிருந்து ஒருவர் தங்களை ஒளித்துக் கொள்ளும் காரியமானது பாவம் ஏற்படுத்திய விளைவுகளில் ஒன்றாகும். எல்லா ஜனங்களும் தங்களுடைய ஆள்த்துவத்தில் அசிங்கமென கருதும் காரியத்தைப் பிறரிடமிருந்து ஒளித்துக் கொள்கிறார்கள். அது பற்றிய விவரங்கள் எல்லாவற்றையும் பிறர் அறிய நேர்ந்தால், அவர்கள் சங்கடத்துக்குள்ளாவார்கள். ஆதலால் அவர்கள் முக மூடிகளை அணிகிறார்கள். அவர்கள் மேலோட்டமாகத் தங்களை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டு உற்சாகமாகவும், பரவசமாகவும் காட்சி கொடுத்தாலும், அடித்தளத்திலே தோற்கடிக்கப்பட்டவர்களாகவும், நொந்துபோனவர்களாகவுமே உள்ளனர்.

தங்களைப் பற்றி முழுவதும் அறிந்த பிறகும் கூட அப்படித் தங்களை அறிந்தவர்கள் தங்களை நேசித்து விட வேண்டும் என்ற ஏக்கமே எல்லாருக்குள்ளும் உள்ளது. மற்றவர்களுடன் ஏற்பட்டக் கசப்பான அனுபவங்களே நம்மை முகமூடி அணியச் செய்கிறது. நம்மைப் பற்றிய முழு விவரங்களையும் மற்றவர்கள் அறிந்தால், அவர்கள் நம்மை ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டார்கள் என்கிற பயம் நம்மிடம் உண்டு. ஆகவே மற்றவர்கள் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடிய விஷயத்தை முன்பக்கமாக வைத்தவர்களாகவே நம்மை வெளி உலகிற்குக் காண்பிக்கிறோம். கிறிஸ்தவர்களுக்கும் இது மிகவும் பொருந்தும். இயேசு இப்பூமியில் இருந்த காலத்தில் அநேக மதப்பற்றுள்ள மக்களை கண்ட போதும், அவர்கள் முகமூடி அணிந்தவர்களாய் இருந்த படியால், அவரால் அவர்களுக்கு உதவிட முடியாமல் போயிற்று.

தேவனைப் பற்றிய அற்புதமான விஷயம் என்னவென்றால், அவர் நம்மை இருக்கிற வண்ணமாகவே ஏற்றுக் கொள்கிறார் என்பதே ஆகும். தேவன் உங்களை ஏற்றுக் கொள்வதற்கு முன்பாக நீங்கள் ஒரு முன்னேற்றத்தைக் காட்ட வேண்டும் என்று ஒரு மதம் சொல்லுமானால், அது பொய்யான மதமாகும். இயேசு இப்படியொரு மதத்தை இவ்வுலகுக்கு அறிமுகப்படுத்தவில்லை. நாம் இருக்கிற பிரகாரமாகவே தேவன் நம்மை நேசிக்கிறார் என்ற செய்தியுடன்தான் அவர் இங்கு வந்தார். நம்மை நாமே மாற்றிக் கொள்ள முடியாது என்பது தேவனுக்குத் தெரியும். அதனால் அவர் நாம் இருக்கிறபடியே நம்மை ஏற்றுக் கொண்டு, அவர்தாமே நம்மை மாற்றுகிறார்.

இது பற்றிய சங்கதிகளைக் கூறுகிற ஒரு கட்டுரையை நான் கொஞ்ச காலத்துக்கு முன்பாக வாசித்தேன். அதை ஆக்கியோனின் பெயர் எனக்கு ஞாபகம் இல்லை. அக்கட்டுரை சொல்லுகிறதாவது:

நம்முடைய திருமணக் கூட்டாளியிடமிருந்து, தான் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட வேண்டுமென்ற ஏக்கப் பெருமூச்சு ஒரு கூக்குரலாக இருந்து கொண்டே இருக்கிறது. ஆதலால் அவரைக் கவனித்துக் கேட்பது இன்றியமையாததாகும். அவருடைய பேசப்பட்ட வார்த்தைகளுக்கு மட்டுமின்றி, பேசப்படாத இருதயத்தின் மௌன வார்த்தைகளுக்கும் நமது காதுகள் திறந்திருப்பது அவசியமானதாகும். தேவன் நம்மை, நாம் இருக்கிற வண்ணமே ஏற்றுக் கொள்ளுகிறார் என்பதையே நம்மால் விசுவாசிக்க முடியவில்லை என்பதுதான் மிகப் பெரிய துயரமாகும். அதன் விளைவாக அவரிடமிருந்தும் நம்மை ஒளித்துக் கொள்ளுகிறோம். அதைத்தான் ஆதாமும், ஏவாளும் செய்தனர். அவர்கள் தேவனிடமிருந்து தங்களை மறைத்துக் கொள்ளுவதற்காக ஒரு மரத்துக்குப் பின்னால் ஓடினார்கள்.

தேவனால் தாங்கள் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டிருக்கிறோம் என்பதிலிருந்து உண்டாகிற சந்தோஷத்தை கண்டுபிடிக்க முடியாத காரணத்தினாலேயே, அநேக புருஷரும், மனைவிகளும் ஒருவரையொருவர் நேசிக்க இயலாமல் தவிக்கின்றனர். அவர்கள் மதத்தைப் பெற்றுக் கொண்டு கிறிஸ்துவை விட்டு விட்டனர். கிறிஸ்து இல்லாத ஒரு வெறுமையான கிறிஸ்தவ மதத்தை ஜனங்களுக்குக் கொடுப்பதுதான் பிசாசின் தலைசிறந்த உத்திகளில் ஒன்றாகும். இது அவர்களை நொந்து போன நிலைக்குத் தள்ளிவிடுகிறது. திரள்கூட்டமான ஜனங்கள் மெய்யான கிறிஸ்தவமில்லாத இந்த மதத்திலிருந்து திரும்பி விடுகிறார்கள். கிறிஸ்துதான் மெய்யான கிறிஸ்தவம்.

கிறிஸ்துவை மையமாகக் கொண்ட ஒவ்வொரு குடும்பமும், சமாதானம் நிறைந்தாக இருக்கும். அது கணவனும் மனைவியும் ஒருவரையொருவர் புரிந்து கொண்ட குடும்பமாக இருக்கும். அங்கே அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் ஏற்றுக் கொள்ளுவார்கள். ஏனெனில், தேவன் தங்கள் இருவரையும் ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிறார் என்ற பாதுகாப்புடனும், நம்பிக்கையுடனும் அவர்கள் இருக்கிறார்கள். இப்படிப்பட்ட குடும்பத்தையே நாம் கட்ட வேண்டியவர்களாய் இருக்கிறோம்.